Pierwszy IT Picnic zorganizowany przez SOFTSWISS zgromadził blisko 400 uczestników w przestrzeni Miami Wars. Goście spędzili popołudnie na prelekcjach technologicznych, networkingu nad Wisłą oraz w specjalnej strefie partnera wydarzenia – LinkedIn. Format edutainment, łączący naukę z rozrywką, spotkał się z bardzo dobrym odbiorem: uczestnicy docenili zarówno przyjazną atmosferę, jak i praktyczne wskazówki ekspertów.
W 2025 roku cyberprzestępczość może kosztować światową gospodarkę nawet 10,5 bln dolarów, co czyni ją jednym z najważniejszych priorytetów biznesu. To napędza zapotrzebowanie na ekspertów w tej dziedzinie, jednak szacuje się, że na rynku globalnie brakuje 4,8 mln takich specjalistów. Równolegle branża IT przechodzi transformację dzięki technologiom low-code i no-code – w tym roku aż 70% nowych aplikacji ma powstać w oparciu o te rozwiązania, czyli niewymagające specjalistycznej wiedzy progamistycznej. Więcej o trendach rynku pracy IT w opublikowanym dziś raporcie ManpowerGroup „IT World of Work 2025 Outlook”.
Kobiety częściej niż mężczyźni myślą o zmianie pracy. Zmianę pracodawcy planuje też blisko połowa pracowników z pokolenia millenialsów. Biorąc pod uwagę miejsce pracy o odejściu myśli też co druga osoba pracująca tylko zdalnie. Sytuację komplikuje brak zaufania do przełożonych, na który wskazuje aż 29% pracowników w Polsce. W takiej atmosferze niepewność dotycząca przyszłości zawodowej dotyka blisko jednej trzeciej zatrudnionych. Więcej w analizie przygotowanej przez ManpowerGroup.
Nauka nowych rzeczy oraz regularny rozwój kompetencji to fundament budowania silnych zespołów i utrzymywania wskaźników gospodarczych na wysokim poziomie. Postawa uczenia się przez całe życie w różnych kontekstach, czyli tzw. life-long learning, jest kluczowa w dzisiejszych, dynamicznie zmieniających się czasach. Rozwój osobisty nie powinien zatem kończyć się wraz z zakończeniem edukacji czy wyjściem z pracy. Tymczasem jak wynika z najnowszego badania Hays Poland, zaledwie połowa specjalistów i menedżerów podejmuje się dodatkowej edukacji formalnej lub zorganizowanej.
Fot. Shutterstock
Ocenie podlegały następujące cechy programów:
Kryteria oceny
Przy ocenie poszczególnych cech brano pod uwagę m.in. następujące kryteria:
1. Dojrzałość instytucjonalna programu: posiadane przez program i szkołę akredytacje, osiągnięcia w rankingach, rangę dyplomu, ciągłość programu, rangę partnera zagranicznego, instytucje współpracujące przy organizacji i prowadzeniu programu;
2. Umiędzynarodowienie programu: strukturę słuchaczy, partnerów programu, nadzór jakościowy, strukturę wykładowców, język wykładowy, sposób konstruowania programów, posiadane certyfikaty, rodzaj wydawanego dyplomu;
3. Stawiane kandydatom wymagania rekrutacyjne i procedury rekrutacyjne: rodzaj dyplomu, rozmowÄ kwalifikacyjną, staż pracy, testy, egzaminy i inne;
4. Efekty procesu rekrutacji: strukturę słuchaczy programu, selektywność, średni staż zawodowy słuchaczy, udział pracodawców i środków pomocowych w finansowaniu programu;
5. Program kształcenia: język programu, warunki zaliczenia programu, pracę dyplomową, egzamin końcowy, profil programu, wymiar godzinowy treści kształcenia, strukturę programu;
6. Sposób realizacji programu kształcenia: metody prowadzenia zajęć, warunki ułatwiające studiowanie, wykładowców, kontrolę jakości programu, rozwój programu, stosowane procedury oceny szkoły i programu, relacje programu i instytucji prowadzącej program, doświadczenie dydaktyczne i menedżerskie dyrektora programu;
7. Awans zawodowy absolwentów: stanowiska zajmowane przez absolwentów programu, wzrost zarobków absolwentów związany z ukończeniem programu;
8. Budowanie wspólnoty absolwentów: kontakt absolwentów z programem, stowarzyszenie absolwentów programu, ogólnopolskie stowarzyszenia absolwentów MBA, sieć kontaktów absolwentów programu;
9. Udział absolwentów w procesie oceny: liczbę absolwentów, którzy odpowiedzieli na pytania ankiety, miejsce zatrudnienia wskazanych przez program absolwentów;
10. Udział pracodawców w procesie oceny: liczbę pracodawców, którzy odpowiedzieli na pytania ankiety, pozycję i znaczenie firm wskazanych przez program.
Klasy ratingowe
Przyznane programom oceny punktowe pozwoliły na ich przyporządkowanie do klas ratingowych.
1. klasy mistrzowskiej (program musiał uzyskać nie mniej niż 87,5% punktów),
2. klasy profesjonalnej (program musiał uzyskać nie mniej niż 75% punktów),
3. klasy standardowej (program musiał uzyskać nie mniej niż 62,5% punktów),
4. klasy aspirującej (program musiał uzyskać nie mniej niż 50% punktów).
Do procedury ratingu w 2008 roku przystąpiło 35 programów. Do klas ratingowych zakwalifikowano 34. 16 programów MBA pozostało poza klasami ratingowymi (jeden się nie zakwalifikował, 15 nie przystąpiło do procedury oceny).
