Kobiety częściej niż mężczyźni myślą o zmianie pracy. Zmianę pracodawcy planuje też blisko połowa pracowników z pokolenia millenialsów. Biorąc pod uwagę miejsce pracy o odejściu myśli też co druga osoba pracująca tylko zdalnie. Sytuację komplikuje brak zaufania do przełożonych, na który wskazuje aż 29% pracowników w Polsce. W takiej atmosferze niepewność dotycząca przyszłości zawodowej dotyka blisko jednej trzeciej zatrudnionych. Więcej w analizie przygotowanej przez ManpowerGroup.
Polki chcą się rozwijać, natomiast nie zawsze mają ku temu odpowiednie warunki. Może to wpływać na ich ambicje zawodowe oraz ocenę własnych możliwości. Zdarza się bowiem, że środowisko pracy sprzyja im mniej niż ich współpracownikom. Pomimo licznych zmian społecznych i programów DE&I wciąż nie widać wyraźnego progresu w tym zakresie. Jak wynika z raportu Hays Poland „Kobiety na rynku pracy 2025. Polityka DE&I w praktyce”, zaledwie 46 proc. specjalistek i menedżerek pozytywnie ocenia swoje perspektywy zawodowe.
Jak wynika z analizy firmy rekrutacyjnej Experis, 17% pracodawców z branży IT planuje redukcje etatów w trzecim kwartale 2025 roku, 40% organizacji deklaruje chęć rekrutacji, a 42% nie przewiduje zmian kadrowych. Najczęstszą przyczyną zakończenia współpracy z pracownikiem jest zamknięcie tymczasowego projektu oraz spadek popytu na usługi firm. Z danych Job Market Insights wynika, że liczba ofert pracy w sektorze IT spada drugi miesiąc z rzędu, plasując się w maju na poziomie 31 829 – wobec 32 482 w kwietniu i 33 443 w marcu.
Sytuacja na rynku pracy pozostaje niejednoznaczna w większości sektorów. Profesjonaliści zauważają, że aby nie pozostać w tyle – zarówno pod kątem finansowym, jak i zawodowym – niezbędna jest elastyczna postawa oraz wnikliwa analiza trendów. Dla wielu korzystne wydaje się proaktywne wykazywanie się inicjatywą, również poza głównym miejscem zatrudnienia.
Nie pozwól, by dopadła cię depresja. Zamiast rozpamiętywać przyszłość - szukaj korzyści ze zmiany, zamiast ją bagatelizować - sporządzić listÄ osiągnięć i plan działania na przyszłość.
Fot. Shutterstock Utracie pracy prawie zawsze towarzyszy obniżenie poczucia własnej wartości Prawie nigdy menedżerowie nie przyznają się do tego wprost. Chętniej budują wielowątkowe wyjaśnienia, w których główne role odgrywają: poczucie krzywdy i niesprawiedliwości, bezduszne korporacje, polityka czy inne czynniki - tak, aby do obniżenia poczucia własnej wartości się nie przyznać. Ten brak bezpośredniości prowadzi często do porażek podczas poszukiwania pracy i na nowym stanowisku.
Z nieuwiadomionego obniżenia poczucia własnej wartości wynikają jednak konkretne zachowania. Jakie mają konsekwencje dla dalszej kariery?
Niezbyt twórcze refleksje nad ostatnimi miesiącami w firmie i szukanie usprawiedliwień dla swoich działań często powoduje niecącą do aktywności, długotrwałą bierność lub co gorsza, niespodziewanie staje się tematem rozmów podczas interview do nowej pracy. W tym ostatnim przypadku łatwo tą pracę przegrać.
Takie zachowania silnie koncentrują się na tym, co powinno być już historią. Co więcej, historią, którą menedżer musi nauczyć się opowiadać w sposób pozytywny, podkreślający zdobyte doświadczenia i osiągnięte sukcesy. W skrajnych przypadkach następują wrogie działania wobec byłego pracodawcy, które, nawet jeśli skuteczne, rzadko pomagają w otrzymaniu nowej pracy.
Bagatelizowanie wagi doświadczenia utraty pracy najczęściej oznacza przeniesienie reakcji psychologicznej na później. Zazwyczaj prowadzi też do nerwowych poszukiwań, kiepskich negocjacji oraz przyjmowania pierwszej z brzegu propozycji. Wszystko po to, by dowieść sobie i otoczeniu, że rzeczywiście nic się nie stało.
Najczęściej dochodzi do nich już w nowej, szczęśliwym trafem, szybko zdobytej pracy. Próby te polegają na radykalnym wdrożeniu w nowym środowisku tych działań, które, w opinii menedżera, pomogłyby mu zachować poprzednią posadą. Jeśli więc menedżer jest przekonany, że o jego odwołaniu z poprzedniej funkcji zadecydowała "nadmierna miękkość", teraz będzie "twardy". Jeśli sądzi, że zgubiło go zbytnie zaufanie do ludzi, teraz będzie programowo nieufny. Problem w tym, że załatwianie "starych" problemów w nowym środowisku najczęściej prowadzi do grubych nieporozumień z nowym pracodawcą i kończy się totalną klapą.
Sztuczne "dowartościowywanie się" kosztem najbliższego otoczenia prowadzi do najbardziej przykrych konsekwencji i często jest powodem kryzysów rodzinnych.
Co zrobią, aby uniknąć tych zachowani i wiążących się z nimi konsekwencji? Wszystkiego nie unikniemy, utrata pracy zawsze jakoś boli. Można jednak podjąć kilka działań, które pomogą przejść ten trudny okres.
Najlepiej by był to psycholog, konsultant lub coach. Nie należy raczej szukać pomocy u headhuntera, nawet zaprzyjaźnionego. Nie dlatego, że brak mu kompetencji, aby pomóc dobrą rozmową, ale jej treść może osłabić naszą kandydaturę przy poszukiwaniu nowego miejsca pracy. Wbrew obiegowym opiniom, nie zawsze najlepszymi rozmówcami będą też żona, maż czy przyjaciel. Osoby nam bliskie mogą (choć nie muszą) uznać, że powinny wspólnie z nami biadolić, rozpatrywać lub złorzeczyć, co pomaga tylko na chwilę, ale nie rozwiązuje problemu. Stąd lepsza szczera rozmowa z profesjonalistą, który pomoże nabrać dystansu do wydarzenia. Nawiasem mówiąc, coraz większą popularność indywidualnych programów executive outplacement bierze się z rosnącego przekonania o wartości systemowej pracy z ekspertem zewnętrznym w okresie trudnej zmiany.
Powinna ona obejmować całą karierę. Ta, skądinąd niełatwa praca, jeśli wykonana w oparciu o twarde fakty, pokazuje dorobek życia i podbudowuje. To również wstępna faza budowania dobrego CV, a także swoistego inwentarza umiejętności. Obie te czynności Przenoszą menedżera w przyszłość, czyli ku poszukiwaniu nowej pracy.
Poszukiwanie pracy to czynność profesjonalna, w dużym stopniu działająca według zasad znanych z nauki o zarządzaniu projektami. Zobaczenie opracowanego przez siebie realistycznego i profesjonalnego planu rozpoczyna odbudowywanie nadszarpniętej wiary w siebie.
Nie chodzi tu o łzawe wspominki czy wspólne utyskiwanie nad niesprawiedliwością losu, a bardziej o rzeczowe skonsultowania wybranych dalszych kierunków działania. Przy takich okazjach dostajemy spory ładunek szczerej i konkretnej pozytywnej informacji zwrotnej, co pomaga odzyskiwać poczucie własnej wartości.
Zastanów się, jak możesz wykorzystać czas, w którym nie pracujesz. są na to sposoby gorsze i lepsze. Wykorzystanie czasu na skończenie zaległego porządkowania piwnicy czy malowania kuchni jest pożyteczne, ale nieznacznie tylko pomaga w odzyskaniu poczucia własnej wartości. Natomiast odzyskanie radości i umiejętności bycia z rodziną, przyjaciółmi, wprowadzenie nowych, pozytywnych standardów w życiu osobistym jest nie tylko silnie wzmacniające, ale i okazuje się trwałym dorobkiem okresu zmiany i wielkim sukcesem.
