Kobiety częściej niż mężczyźni myślą o zmianie pracy. Zmianę pracodawcy planuje też blisko połowa pracowników z pokolenia millenialsów. Biorąc pod uwagę miejsce pracy o odejściu myśli też co druga osoba pracująca tylko zdalnie. Sytuację komplikuje brak zaufania do przełożonych, na który wskazuje aż 29% pracowników w Polsce. W takiej atmosferze niepewność dotycząca przyszłości zawodowej dotyka blisko jednej trzeciej zatrudnionych. Więcej w analizie przygotowanej przez ManpowerGroup.
Polki chcą się rozwijać, natomiast nie zawsze mają ku temu odpowiednie warunki. Może to wpływać na ich ambicje zawodowe oraz ocenę własnych możliwości. Zdarza się bowiem, że środowisko pracy sprzyja im mniej niż ich współpracownikom. Pomimo licznych zmian społecznych i programów DE&I wciąż nie widać wyraźnego progresu w tym zakresie. Jak wynika z raportu Hays Poland „Kobiety na rynku pracy 2025. Polityka DE&I w praktyce”, zaledwie 46 proc. specjalistek i menedżerek pozytywnie ocenia swoje perspektywy zawodowe.
Jak wynika z analizy firmy rekrutacyjnej Experis, 17% pracodawców z branży IT planuje redukcje etatów w trzecim kwartale 2025 roku, 40% organizacji deklaruje chęć rekrutacji, a 42% nie przewiduje zmian kadrowych. Najczęstszą przyczyną zakończenia współpracy z pracownikiem jest zamknięcie tymczasowego projektu oraz spadek popytu na usługi firm. Z danych Job Market Insights wynika, że liczba ofert pracy w sektorze IT spada drugi miesiąc z rzędu, plasując się w maju na poziomie 31 829 – wobec 32 482 w kwietniu i 33 443 w marcu.
Sytuacja na rynku pracy pozostaje niejednoznaczna w większości sektorów. Profesjonaliści zauważają, że aby nie pozostać w tyle – zarówno pod kątem finansowym, jak i zawodowym – niezbędna jest elastyczna postawa oraz wnikliwa analiza trendów. Dla wielu korzystne wydaje się proaktywne wykazywanie się inicjatywą, również poza głównym miejscem zatrudnienia.
Czekając na etat. Nagłe wypowiedzenie lub przyjęcie konkurencyjnej oferty w przypadku menedżera zwykle wiąże się z koniecznością przestawienia na tryb wypoczynkowy. Okres bez pracy warto zaplanować z taką samą starannością jak zawodowe obowiązki.
Mariusz Grendowicz Co robi Mariusz Grendowicz, jedno z najgorętszych nazwisk polskiej bankowości po tym, jak zrezygnował z pełnienia funkcji wiceprezesa banku BPH? Wszystko wskazuje na to, że właśnie rozpoczyna jeden z najdłuższych urlopów w swoim życiu. Z BPH odszedł po pięciu latach, ponieważ jego bank po fuzji z Pekao nie będzie wzorować pionu bankowości korporacyjnej na modelu wypracowanym właśnie przez niego.
- Rola szefa bankowości korporacyjnej, będąca pochodną modelu Pekao, nie odpowiadała moim aspiracjom - tłumaczy rezygnację Grendowicz.
Na oferty pracy nie musiał długo czekać, ale na razie nie przyjął żadnej z nich. Jest jednak pewien: jeszcze nie skończył przygody z bankowością.
- Niewątpliwie 23 lata doświadczenia w tej branży nabywane w czterech różnych krajach, w tym 15 lat na wysokich stanowiskach menedżerskich, powodują, że to właśnie w tej dziedzinie mam najwięcej do zaoferowania i z nią chciałbym związać kolejne lata mojej kariery - mówi Grendowicz.
Lecz na to przyjdzie mu jeszcze poczekać. Zgodnie z kontraktem podpisanym z byłym już pracodawcą, nie może świadczyć pracy dla konkurencji przez 12 miesięcy.
Czy menedżer jest w stanie wytrzymać tak długo bez codziennego chodzenia do biura? Co zrobić, aby ten okres efektywnie wykorzystać?
- Najlepiej nie rezygnować ze sprawdzonych wcześniej przez siebie metod planowania i dobrze go zorganizować - radzi Katarzyna Pieciul, konsultant i trener z firmy doradczo-szkoleniowej DBM Polska. - To dobry moment, aby się zająć sprawami, na które do tej pory nie było czasu: zainteresowaniami, rozwojem osobistym, podróżami, ale także można powoli się przestawię na tory związane z ewentualną nową posadą, no i oczywiście odbudować w sobie motywację i świeże spojrzenie.
Taki moment przejściowy - niezależnie od długości jego trwania - pozwala uniknąć niebezpiecznych, a niekiedy rozczarowujących porównał poprzedniej firmy z nową, pomaga szybciej nauczyć się identyfikować z nowym biznesem, nie mylić: kim jesteśmy 'my', a kim są 'oni'. Chroni też przed zbyt szybkim wypaleniem zawodowym.
- Jeżeli dobrze go zaplanujemy, moment między jedną pracą a drugą bywa najlepiej wspominanym okresem w życiu zawodowym - podsumowuje Katarzyna Pieciul.
Co zrobi Mariusz Grendowicz, by mieć takie wspomnienia? Zamierza wypoczywać, dokształcać się i pracować, ponieważ roczne wakacje i nic nierobienie byłoby sprzeczne z jego naturą.
- Chcę jednak, żeby te elementy nie miały zbyt wiele wspólnego z wykonywaną przez ostatnie 23 lata pracą - mówi były wiceprezes Banku BPH. - Najnowsze trendy w zarządzaniu sugerują bowiem, że wykorzystana aktywnie dłuższa przerwa w pracy wpływa nadzwyczaj korzystnie na kreatywność oraz ładuje akumulatory energią, potrzebną do sprostania nowym wyzwaniom zawodowym.
Zrobił już długą listę rzeczy i spraw, którym w ciągu ostatnich lat nie był w stanie poświęcić wystarczającej ilości czasu. Zebrało się sporo: od tenisa i nurkowania, przez czterotygodniową podróż do Indii, aż po miesięczny executive course na którejś z prestiżowych uczelni biznesowych. - Nade wszystko jednak liczą, że będę mógł poświęcić znacznie więcej czasu rodzinie - planuje Grendowicz.
Zapewne nie obędzie się także bez zajęcia zawodowych. Bo choć nie może w tym czasie podjąć pracy dla firmy będącej konkurentem banku BPH, to zapisy z umowy nie odnoszą się do zajęcia pro publico bono bądź w sektorach innych niż bankowy czy też zadań realizowanych poza Polską. - Szczególnie w Londynie, moim drugim domu - dodaje Grendowicz.
Jest więc przekonany, że na lenistwo nie będzie miał czasu. Aby w ciągu najbliższych miesięcy nie wypaść z pewnego rytmu, który narzuca praca zawodowa, postanowił, że poza weekendami będzie zaczynać swój dzień o tej samej porze co dotychczas. Jeżeli nie porannym spotkaniem, to wizytą w klubie sportowym bądź jakimkolwiek innym obowiązkiem. Jak na razie się udaje.
Na nadrobienie zaległości z życia prywatnego nie miał dużo czasu między jedną pracą a drugą Janusz Diemko - od listopada 2006 r. prezes firmy Polcard. Dlatego - inaczej niż Mariusz Grendowicz - musiał robić wszystko, by na urlopie się nie przepracować. Bo w jego przypadku zmiana posady odbyła się błyskawicznie. Z Euronetu, gdzie spędził osiem lat, przechodził na nowe stanowisko zaledwie po dwutygodniowej przerwie.
- Nie miałem zbyt wiele możliwości całkowitego zregenerowania sił, jednak okres ten okazał się wystarczający, by złapać oddech przed kolejnymi wyzwaniami - twierdzi Janusz Diemko. Z drugiej strony czas ten był na tyle krótki, że nie zdążył go rozleniwić.
- Tydzień czy dwa tygodnie przerwy to minimalny czas niezbędny na doładowanie akumulatorów - uważa Katarzyna Pieciul. - Tymczasem często zdarzają się sytuacje, gdy nowy pracodawca oczekuje natychmiastowego zaangażowania w planowanie strategii, udziału w spotkaniach z zespołem, szybkiej integracji z nową organizacją i rzecz jasna dowodów, że silna motywacja jest autentyczna.
Aż takiego poświęcenia Polcard nie wymagał od prezesa Diemki, ale tych dwóch tygodni i tak nie udało mu się spędzić w sposób, w jaki sobie życzył.
- Miałem kilka pomysłów, które chciałem zrealizować, lecz po raz kolejny okazało się, że doba nie chce mieć więcej niż 24 godziny, dlatego w głównej mierze skupiłem się na przygotowaniu do nowych obowiązków, dzięki czemu płynnie wszedłem w nową organizację i nie odczułem negatywnie tej zmiany - opowiada Diemko. - Kilka dni poświęciłem także na przekazanie obowiązków dyrektora rozwoju biznesu na obszar Rosji i Ukrainy mojemu następcy w firmie Euronet.
Plusy takiej sytuacji? W nowej firmie od razu poczuł się jak u siebie. A minusy? Wciąż za mało czasu dla rodziny, przyjaciół i na wypoczynek. Choć prezes na to ostatnie bardzo nie narzeka.
- Jest wiele sposobów na wykorzystanie wolnego czasu, a w moim przypadku z pewnością nie jest to sen - mówi Diemko. - Wolny czas nie jest dla mnie powodem, dla którego miałbym pozwalać sobie na zdecydowanie większe lenistwo, dlatego te dwa tygodnie nie oznaczały rewolucji w moich przyzwyczajeniach. Poświęcenie się zainteresowaniom było zawarte w planie 'B', który miał w zanadrzu, gdyby praca w Polcardzie jakimś cudem nie wypaliła. Na liście zadań Janusza Diemki na ten czas znalazły się nauka języka włoskiego, gra na saksofonie oraz. lekcje rysunku.
- Cóż, może z powodu tak szybkiej zmiany miejsca pracy świat nigdy nie pozna w mojej osobie utalentowanego rysownika. - żartuje.
