Jak konkurować z młodszymi?

Potrzeba ścigania się często cechuje menedżerów. Chodzi nie tylko o wygranie walki o najwyższy udział w rynku, o nagrodę korporacji dla najlepiej rozwijającego się oddziału czy o osiągnięcie rekordowej rentowności. Chodzi także o zwycięstw wypocone na sali squasha, większą kubaturą domu z ogrodem i wyższa pojemność silnika tego, co stoi przed domem.

Kto lubi konkurować, będzie rywalizował z młodymi zawsze i wszędzie. Nie tylko w pracy i karierze, ale i podczas spotkań towarzyskich, zawodów sportowych czy w wyciągu do okienek odprawy na lotnisku. Ci zaś, z większym dystansem do konieczności bycia pierwszym, prawdopodobnie odpuszczą konkurencji, starając się wejść w rolę mentora, doradcy czy coacha. Tak więc, rywalizacja to przede wszystkim kwestia temperamentu.

Czy w tak rozumianej konkurencji 50-latek prześcignie 30-latka? To zupełnie jak na korcie - niejeden dojrzały gracz da radę niedotrenowanemu młodzikowi - raz, drugi…, ale gdzieś w szatni czeka już na niego pogromca. Wydaje się, że podobnie jest w organizacjach - na krótszą metę można "przegonić" czekających na swą szansę 30-stolatków, ale prędzej czy później znajdzie się taki, któremu dojrzały menedżer nie da rady…

Zamiast się ścigać, raczej wykorzystać naturalne atuty wynikające z dobrze przeżytej, długiej zawodowej kariery i wesprzeć nimi organizację i młodszych kolegów. Zazwyczaj ochota do konkurowania i walczenia pojawia się tam, gdzie obie strony dają sygnały o swojej gotowości do walki. Tam, gdzie są silne sygnały współpracy, do konkurowania może nie dojść, z dalekosiężną korzyścią dla starszego z graczy.

Jakie atuty ma menedżer dobiegający piędziesiątki w konfrontacji w młodymi?

• Dojrzałość. To bardzo przydatna zaleta w opanowywaniu kryzysów, zwłaszcza wówczas, gdy ich zażegnanie zależy od właściwego kierowania ludźmi. W naszych, wypełnionych zmianami i niepokojami gospodarczymi czasach, jest też świetnym brandem dla firm, które chcąc być postrzegane jako wiarygodne i przewidywalne.
• Doświadczenie. Nie należy go mylić ze stażem pracy, bo chodzi nie o długość zatrudnienia, ale refleksją nad podejmowanymi w przeszłości działaniami i wnioski, jakie z nich wyciągneliśmy na przyszłość. Doświadczenie to także Wiadomość, że wnioski, które wyciągneliśmy z wczorajszych działań mogą pomagać dziś, ale jutro mogą być już niewystarczające i trzeba będzie szukać nowych.
• Zdrowy dystans do problemów. To cecha, która często przychodzi dopiero z wiekiem. Wielkie, agresywne korporacje, działające na bardzo konkurencyjnych rynkach preferują młodszych wiekiem menedżerów, ponieważ w ich przypadku często o powodzeniu decyduje właściwy młodości entuzjazm, zaangażowanie na 100% i wielka wiara w korporacyjne przesłanie. Ambicja, nie zrealizowane jeszcze cele życiowe i brak dystansu chroni tu menedżerów przed wątpliwościami i zastrzeżeniami, które mogą zakłócić dążenia korporacji. W firmach nastawionych na bardziej cele długofalowe i budowanie trwałych wartości dystans, a nawet krytycyzm, który buduje się z wiekiem bywa poważną zaletą.
• Networking. To poważny atut menedżera o dłuższym doświadczeniu. Im dłużej żyjemy, tym więcej ludzi spotykamy. O ile nie wpadliśmy w pułapkę izolowania się w ramach kolegów z korporacji. Młodzi menedżerowie mają może więcej energii i entuzjazmu, ale starsi mają więcej znajomych, a to i w biznesie i w poszukiwaniu pracy duży atut, pomagający przekształci firmowe założenia w sukces.
• Zasoby. Jeśli nie było się szczególnym utracjuszem, to po kilkunastu latach zarządzania w przyzwoicie płacących firmach, większość menedżerów ma już bezpieczne zaplecze finansowe pozwalające na przyzwoity poziom życia i obniżenie potrzeb inwestycyjnych. Jeśli w tym czasie udało nam się wychować i wykształcić dzieci, mamy komfort, nawet w dłuższym okresie poszukiwania pracy.
• Dotychczasowe sukcesy. Im dłuższy staż, tym powinno ich być więcej. Stanowią podstawowy kapitał dla menedżera poszukującego pracy. Koncentracja na opowiadaniu o swoich sukcesach zawodowych podczas interview (zamiast o poglądach na zarządzanie) to podstawa wygranej.

Czy wymienione atuty stanowią przewagi konkurencyjne starszych menedżerów? Zaproponują inną perspektywą: każdy z nich ma swoją drugą stronę, która też jest atutem: twórczy niepokój, pragnienie zdobywania doświadczeń, entuzjazm, ciekawość nowych ludzi, dążenie do poprawy statusu życiowego, wreszcie głód sukcesu to z kolei często cechy poszukiwane u menedżerów, a powszechniejsze na wcześniejszych etapach kariery. Stworzenie skutecznej, niewybuchowej mieszanki jednych i drugich to być może najlepsza recepta na sukces firmy.