Od października do grudnia 38% firm IT w Polsce planuje rekrutacje nowych pracowników, 27% rozważa redukcje etatów, a 32% nie przewiduje zmian kadrowych. Firmy poszukują nowych talentów z powodu rozwoju i postępu technologicznego, ale część z nich redukuje zatrudnienie w odpowiedzi na wyzwania ekonomiczne i automatyzację. Zastosowanie sztucznej inteligencji utrudnia wejście do branży juniorom ale specjaliści od cyberbezpieczeństwa, chmury i danych mogą liczyć na bardzo dobre warunki do zmiany pracy.
Okres październik-grudzień będzie niemal rekordowy w kontekście rekrutacji do branży usług medycznych, farmacji i biotechnologii. 29% firm z tego sektora chce w ostatnim kwartale zatrudniać nowych pracowników, 6% chce redukować etaty. To dobra informacja dla osób, które chcą pracować w takich organizacjach, z kolei dla firm to zapowiedź, że będą musiały bardziej rywalizować o nowe ręce do pracy.
SOFTSWISS, międzynarodowa marka technologiczna z centrami rozwoju w Warszawie i Poznaniu, kontynuuje działania wspierające globalny ruch na rzecz walki z rakiem piersi. Angażując pracowników i organizując tematyczne inicjatywy przez cały miesiąc, firma podkreśla znaczenie profilaktyki i wczesnego wykrywania choroby.
Wypalenie zawodowe to poważny problem, którego doświadczają pracownicy z każdego sektora i pokolenia na rynku pracy. Jak wynika z najnowszego raportu Hays Poland i OFF school, pomimo stosunkowo krótkiego doświadczenia zawodowego, wypalenie jest zjawiskiem powszechnym wśród młodych profesjonalistów. Aż 46 proc. osób z pokolenia Z przyznaje, że doświadczyło go już w swojej karierze. Wśród możliwych powodów eksperci wymieniają dużą presję, z jaką mierzą się młodzi.
Fot. Shutterstock
Niemniej i na dojrzewającym, kapitalistycznym rynku pracy pytanie o dłuższe przerwy w karierze pada prawie zawsze. Jeśli rekrutujący jest profesjonalistą
jego intencją
nie jest jednak jakieś oskarżenie, a po prostu chęć rzetelnego zbadania przebiegu drogi zawodowej kandydata. Chodzi o to, by ustalić, na ile jest ona spójna i na ile pasuje do przyszłych wyzwań.
Jak długa przerwa jest rzeczywiście obiektem takiego zdrowego zainteresowania?
W ostatnich latach wzrasta zrozumienie faktu, że procesy rekrutacyjne na najwyższe stanowiska są
długie - trwają 4-8 miesięcy, a odprawy wypłacane odchodzą
cym menedżerom wystarczają
przynajmniej na 6-12 miesięcy. Stą
d pozostawanie w okresie poszukiwań nawet i przez rok, w przypadku menedżera wysokiego szczebla, praktycznie nie dziwi.
Amerykańscy konsultanci mawiają "getting a good job takes time". My w tym kierunku szybko zmierzamy. Ciężar trudności pytania w przypadku przerwy krótszej niż roczna przesuwa się na badanie przyczyny odejścia z poprzedniej pracy, a to temat na odrębny artykuł.
Jeżeli przerwa ma trwać dłużej niż rok, konsultanci zazwyczaj doradzają
menedżerom kompletowanie zgodnego z ich kwalifikacjami portfolio działań. Mogą się na nie składać np. konsulting, wykłady na wyższej uczelni, realizacja jakiegoś ciekawego projektu związanego z prywatnymi pasjami czy pisanie artykułów. To bardzo pożądane działania nie tylko ze względów wizerunkowych. Niewykluczone, że wyniknie z nich coś, co może stać się pomysłem zawodowym alternatywnym do zatrudnienia w korporacji.
Niektórzy menedżerowie decydują się na takie działania, właśnie ze względów wizerunkowych, bezpołrednio po zakończeniu pracy w ostatniej firmie. To z kolei może być przedwczesne i rozpraszać w działaniach na rzecz poszukiwania nowego pracodawcy. Menedżerowie łudzą
się, że uda im się w ten sposób ukryć prawdziwe przyczyny nagłego odejścia z firmy. Jednak takie działania nie zwiodą
headhuntera. Żaden doświadczony łowca głów nie uwierzy przecież menedżerowi, który twierdzi że rezygnował z pozycji CEO w wielkiej firmie po to, by prowadzić wykłady dla studentów zaocznych w prywatnej szkole wyższej i prowadzić projekt doradczy dla prywatnego importera rowerów.
Jeśli mamy pecha, że w naszej karierze w przeszłości mieliśmy przerwy dłuższe niż rok, sytuacja jest nieco trudniejsza. Nieco nonszalanckie "zrobiłem sobie przerwę" w większości przypadków nie robi dobrego wrażenia i jest powodem do domysłów i klasyfikacji osoby jako życiowo nierozważnej. Podobnie jest z tłumaczeniem "z przyczyn osobistych, o których nie chcą mówić". W naszej podejrzliwej rzeczywistości jest ono w najlepszym przypadku kojarzone z potrąceniem pieszego na pasach pod wpływem alkoholu i dochodzeniem prokuratorskim z łagodnym zakończeniem. Też więc nie buduje reputacji. Wspomnienie o ciężkiej chorobie, choćby prawdziwej, niekoniecznie wspiera nasze starania o pełną
wyzwań i wymagającą sił posadę. Najlepiej w takim przypadku przygotować sobie formułkę w rodzaju: "stać mnie było, aby poświęcić sporo czasu na znalezienie sensownego nowego zajęcia, czegoś, co naprawdę odpowiadało mi na tamtym etapie".
Wspomniane wyżej obserwacje dotyczą też stanowisk niższych, lecz oczywiście długości "dozwolonych" przerw są
tu inne. Kierownik średniego szczebla będzie musiał prawdopodobnie "tłumaczyć się" z kilkumiesięcznej, a specjalista nawet z kilkutygodniowej przerwy w zatrudnieniu.
