Pierwszy IT Picnic zorganizowany przez SOFTSWISS zgromadził blisko 400 uczestników w przestrzeni Miami Wars. Goście spędzili popołudnie na prelekcjach technologicznych, networkingu nad Wisłą oraz w specjalnej strefie partnera wydarzenia – LinkedIn. Format edutainment, łączący naukę z rozrywką, spotkał się z bardzo dobrym odbiorem: uczestnicy docenili zarówno przyjazną atmosferę, jak i praktyczne wskazówki ekspertów.
W 2025 roku cyberprzestępczość może kosztować światową gospodarkę nawet 10,5 bln dolarów, co czyni ją jednym z najważniejszych priorytetów biznesu. To napędza zapotrzebowanie na ekspertów w tej dziedzinie, jednak szacuje się, że na rynku globalnie brakuje 4,8 mln takich specjalistów. Równolegle branża IT przechodzi transformację dzięki technologiom low-code i no-code – w tym roku aż 70% nowych aplikacji ma powstać w oparciu o te rozwiązania, czyli niewymagające specjalistycznej wiedzy progamistycznej. Więcej o trendach rynku pracy IT w opublikowanym dziś raporcie ManpowerGroup „IT World of Work 2025 Outlook”.
Kobiety częściej niż mężczyźni myślą o zmianie pracy. Zmianę pracodawcy planuje też blisko połowa pracowników z pokolenia millenialsów. Biorąc pod uwagę miejsce pracy o odejściu myśli też co druga osoba pracująca tylko zdalnie. Sytuację komplikuje brak zaufania do przełożonych, na który wskazuje aż 29% pracowników w Polsce. W takiej atmosferze niepewność dotycząca przyszłości zawodowej dotyka blisko jednej trzeciej zatrudnionych. Więcej w analizie przygotowanej przez ManpowerGroup.
Pod koniec sierpnia w Warszawie będzie mieć miejsce wyjątkowe spotkanie na świeżym powietrzu, dedykowane specjalistom w dziedzinie technologii. Dokładnie 30 sierpnia w Miami Wars odbędzie się pierwszy IT Picnic, organizowany przez międzynarodową markę technologiczną SOFTSWISS – bezpłatne popołudnie dla społeczności IT i nie tylko. Uczestnicy mogą liczyć na krótkie wystąpienia ekspertów, networking nad Wisłą oraz specjalną strefę partnera wydarzenia – LinkedIn. Wymagana jest wcześniejsza rejestracja, aby otrzymać kupon na darmową lemoniadę i opaskę wstępu.
Umowy o świadczenie usługi turystycznej odgrywają coraz większą rolę w obrocie gospodarczym. Stan ten spowodowany jest ogólnodostępnością wycieczek lub innego rodzaju imprez turystycznych a także wysokim rozwojem turystyki na całym świecie. Z roku na rok wzrasta ilość biur podróży, które oferują coraz to bardziej egzotyczne wycieczki. Niestety niektóre z nich wskutek prowadzenia złej polityki firmy bardzo szybko znika z rynku. Z punktu widzenia konsumenta każdy, zanim uda się do biura podróży powinien zrobią pewien "wywiad" na temat potencjalnego touroperatora. Gdy już dojdzie do wyboru biura podróży należy przyjrzeć się ostrożnie warunkom umowy podpisywanej. Niekiedy można tam znaleźć zapisy, które już dawno zostały uznane przez Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów jako niedozwolone postanowienia umowne.
O czym powinien pamiętać manager rozpoczynający działalność w branży turystycznej?, fot. shutterstock UOKiK stwierdził w Raporcie z kontroli wzorców umownych oferowanych konsumentom przez organizatorów turystyki opublikowanym we wrześniu 2004 r. Przeprowadzona kontrola warunków uczestnictwa wykazała, iż w przypadku trzech biur podróży wskazanych w raporcie, kontrola nie stwierdziła żadnych nieprawidłowości, co jednak budzi wątpliwości w świetle klauzul zawartych w tych wzorcach.
Zadaniem polskiej władzy ustawodawczej jest dostrzeganie wszelkich aspektów związanych z organizacją turystyki, dlatego za rzeczoną organizację odpowiedzialna jest ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (jedn. tekst: Dz. U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2268; cyt. dalej: u.t. Do tego okresu nie istniała w Polsce żadna ustawa regulująca tą bardzo ważną kwestię. Wówczas ciągłe było występowanie sytuacji, w których nagminnie naruszane były interesy konsumentów. Wprowadzenie od 1989 r. nowej regulacji dotyczącej działalności gospodarczej i związanego z tym procesu porządkowania prawa gospodarczego doprowadziło do uchylenia wielu przepisów szczegółowych odnoszących się do turystyki, regulujących działalność pilotów wycieczek zagranicznych, przewodników turystycznych, funkcjonowanie systemu informacji turystycznej oraz funkcjonowanie prywatnych biur podróży. Ustawa o usługach turystycznych, określa przede wszystkim warunki świadczenia usług turystycznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przepisy ustawy stosuje się także do usług turystycznych świadczonych za granicą, jeżeli umowy o ich świadczenie zawierane są na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Najczęściej zawieraną umową przez biura podróży jest umowa o imprezę turystyczną (w literaturze stosowane są różne nazwy tej umowy: umowa o podróż, umowa o wycieczkę, umowa o podróż turystyczną
W literaturze wskazuje się na następujące cechy charakterystyczne umowy o imprezę turystyczną:
a) układ podmiotowy - stronami umowy o imprezą turystyczną są- z jednej strony - organizator turystyki, z drugiej strony - klient, który zawarł umowę (por. art. 3 pkt 5 i 11 u.t.). Ten ostatni jest w większości sytuacji uczestnikiem imprezy (w przypadku umowy na rzecz osoby trzeciej uczestnikiem jest osoba trzecia);
b) kompleksowy charakter świadczenia - przez imprezę turystyczną należy rozumieć co najmniej dwie usługi turystyczne tworzące jednolity program i objęte wspólną ceną, jeżeli usługi te obejmują nocleg lub trwają ponad 24 godziny albo jeżeli program przewiduje zmianę miejsca pobytu (art. 3 pkt 2 u.t.); tą drugą usługą nie jest usługa, która przeważnie jest połączona z transportem lub noclegiem (tzw. usługa pomocnicza; nie tworzy imprezy turystycznej typu nocleg ze śniadaniem w przeciwieństwie np. do połączenia noclegu ze zwiedzaniem muzeum). Usługi te muszą tworzyć wspólny program. Nie spełnia tego wymagania sytuacja, gdy klient zaplanować swoją podróż i przychodzi do biura podróży, aby kupić bilet na przelot oraz zawrzeć umowę hotelową, nawet jeżeli klient otrzymuje jeden rachunek za te usługi. Impreza turystyczna to nie tylko usługi składające się na turystykę w tradycyjnym znaczeniu; chodzić tu może nie tylko o wycieczki pobytowo-wypoczynkowe, czy wycieczki krajoznawcze ale także np. wyjazdy na imprezy sportowe, kulturalne, handlowe czy lingwistyczne;
c) zryczałtowana odpłatność za usługę organizatora turystyki - klient otrzymuje określony produkt za określoną cenę;
d) element opieki świadczonej uczestnikom przez organizatora imprezy, związany zwłaszcza z opieką pilota wycieczki; treść tego obowiązku uzależniona jest od charakteru imprezy oraz cech uczestników imprezy turystycznej, takich jak wiek, doświadczenie, stan zdrowia i sprawność.
Umowa o imprezę turystyczną jest umową nienazwaną tj. nie znajduje swoich podstaw na gruncie Kodeksu Cywilnego ani ustawy o usługach turystycznych. Wobec tego braku, charakter prawny tej umowy nadal wzbudza kontrowersje. Jak wcześniej wskazałem umowa o imprezę turystyczną jest zawierana na masową skalę. Ma ona charakter konsensualny, odpłatny i dwustronnie zobowiązujący. W tym miejscu należy zauważyć, kto jest stroną umowy. Ustawa o usługach turystycznych nie posługuje się terminem biuro podróży.
Jest to określenie, które raczej potocznie używane jest jako miejsce, gdzie można wykupić usługę. W rzeczywistości istnieją dwa podmioty, które są stroną umowy:
