Pod koniec sierpnia w Warszawie będzie mieć miejsce wyjątkowe spotkanie na świeżym powietrzu, dedykowane specjalistom w dziedzinie technologii. Dokładnie 30 sierpnia w Miami Wars odbędzie się pierwszy IT Picnic, organizowany przez międzynarodową markę technologiczną SOFTSWISS – bezpłatne popołudnie dla społeczności IT i nie tylko. Uczestnicy mogą liczyć na krótkie wystąpienia ekspertów, networking nad Wisłą oraz specjalną strefę partnera wydarzenia – LinkedIn. Wymagana jest wcześniejsza rejestracja, aby otrzymać kupon na darmową lemoniadę i opaskę wstępu.
Połowa Polaków odczuwa silny stres w pracy każdego dnia. Najbardziej zestresowane są kobiety, Zetki i osoby pracujące zdalnie. Do tego dochodzi brak wsparcia ze strony firm w zachowaniu równowagi między życiem prywatnym a zawodowym, na co skarży się co piąty pracownik. Co siódmy w ogóle nie identyfikuje się z wartościami firmy, w której pracuje. Chociaż ogólny obraz nie wygląda dramatycznie, 7 na 10 Polaków pozytywnie ocenia swój dobrostan, to szczegółowe dane ujawniają rosnące ryzyko wypalenia zawodowego wśród wielu grup pracowników.
Połowa zatrudnionych w Polsce doświadcza wysokiego poziomu stresu, a 4 na 10 nie czuje satysfakcji z obecnego miejsca pracy, tyle samo myśli o zmianie pracodawcy w ciągu najbliższych sześciu miesięcy. Co trzeci pracownik wierzy, że w tym czasie znajdzie nową pracę spełniającą jego oczekiwania. To tylko część wniosków z opublikowanego dziś raportu ManpowerGroup „Barometr Talentów 2025”, który analizuje kondycję pracowników w Polsce w oparciu o trzy kluczowe wskaźniki: wellbeing, satysfakcję z pracy oraz poczucie stabilizacji i pewności zawodowej.
Ruszyła 10. edycja ogólnopolskiego programu Best Quality Employer, organizowanego przez Certyfikację Krajową. Celem inicjatywy jest uhonorowanie firm, które wyznaczają najwyższe standardy w zakresie polityki zatrudnienia, troski o rozwój pracowników oraz kultury organizacyjnej.
Menedżer powinien być sprawiedliwy względem swoich podwładnych. To jasne jak słońce. Mniej jasne jest natomiast jakie kryteria sprawiedliwości powinien stosować np. przy rozdzielaniu nagród i awansów. Nie istnieje bowiem jedno uniwersalne kryterium. Jest ich kilka - i jeśli podwładni posługują się innym niż ty, awantura gotowa.
fot. shutterstock Kryteria sprawiedliwości zwane też formułami sprawiedliwości wyróżnia się w zależności od tego czym charakteryzują się ludzie otrzymujący określone dobro lub określone zło.
Formuła KAŻDEMU RÓWNO uznaje, że każdemu należy się taki sam przydział dóbr niezależnie od tego co dla społeczeństwa uczynił ani jakie ma potrzeby. Jest to formuła prosta w stosowaniu i atrakcyjna dla ludzi, którzy mają gorszą od innych sytuację społeczną. Nie jest to natomiast formuła atrakcyjna dla tych, którzy rzeczywiście odpowiadają za powstawanie dóbr. Nie zachęca do wydajnej pracy i często prowadzi do marnotrawstwa rozdzielanych dóbr. Tej formuły zwykle używają populiści, którzy chcą przypochlebić się tłumom, manipulować nastrojami społecznymi. W efekcie choć w krótkim okresie większość jest zadowolona, w długim okresie pojawią się nieuchronnie spięcia, protesty, a w ostateczności - migracje.
Często w ten sposób przydziela się szkolenia z urzędu ('dziś cały dział idzie na szkolenie z obsługi baz danych') oraz drobne, okolicznościowe nagrody pieniężne.
Formuła KAŻDEMU WEDŁUG POTRZEB pozwala uniknąć marnotrawstwa przez przydzielenie ludziom dóbr które nie są im potrzebne, ale formuła ta często nie jest w praktyce możliwa do realizacji. Potrzeba bowiem mnóstwo określonego dobra, aby każdy mógł się zaspokoić - tak jak to się stało w trakcie biblijnego rozmnożenia chleba, gdzie każdy jadł do sytości i nie było kłopotu skąd wsiąść pieniądze na zakup chleba, ani który piekarz będzie w stanie wypiec tysiące bochenków jednocześnie.
Innym aspektem ograniczającym przydatność tej formuły jest to, że zaspokojenie potrzeb elementarnych powoduje zwykle rozbudzanie nowych potrzeb - gdy zjesz obiad, chętnie się położysz na miłą drzemkę w wygodnym łóżku, a potem chętnie obejrzysz dobry film. Czasem też zaspokojenie potrzeb prowadzi do efektów niekorzystnych dla innych osób lub samej osoby, tak jak dzieje się w przypadku alkoholików czy narkomanów.
Często w ten sposób postępują menedżerowie, którzy przydzielają każdemu pracownikowi oddzielnie pewien budżet na szkolenia - w ramach tego budżetu może on iść na co tylko ma ochotę.
Formuła KAŻDEMU WEDŁUG WYSIŁKU uznaje, że przydział dóbr powinien się wiązać z ponoszonymi przez daną osobę trudami i wysiłkami. Zachęca to do podejmowania takich wysiłków i ma zalety wychowawcze, ale nie bierze pod uwagę efektywności tych wysiłków. Jeśli ktoś się stara, ale brakuje mu umiejętności lub ma źle zorganizowaną pracę, to jego praca - ciężka, wytężona, tego nikt nie neguje - nie powiększa zasobu dóbr do podziału.
W ten sposób można przyznać np. premię od liczby sztuk wyprodukowanego towaru w danym okresie, nie uwzględniając ich jakości lub uwzględniając jakość na poziomie minimalnym akceptowanym.
Formuła KAŻDEMU WEDŁUG WYNIKÓW jego pracy zachęca do pracy efektywnej, ale jest trudna do stosowania w większych zespołach i strukturach. No bo jak określić indywidualny wkład np. w piłce nożnej? Czy więcej należy się bramkarzowi który obronił w sytuacji sam na sam, czy napastnikowi który strzelił bramkę drużynie przeciwnej? A może pomocnikowi, który temu napastnikowi świetnie podał? Trudna sprawa.
Ta formuła - mimo teoretycznej przejrzystości i bezdyskusyjnej mierzalności - pozwala na dużą dowolność w przyjmowaniu kryteriów oceny wkładu. Jasno widać na niej jakimi wartościami kierują się decydenci, jaką mają strategię działania.
Formuła ta też milcząco zakłada, że uzyskanie określonych wyników całkowicie zależy od osoby która wykonywała określone działania. Tymczasem na efekt końcowy często - znacznie częściej niż mamy odwagę to przyznać - wpływa przypadek, element losowy na który absolutnie nie mamy wpływu. Pomijanie go w analizie efektów świadczy o prostocie intelektualnej i nieznajomości mechanizmów życia osoby prowadzącej analizę.
Ten sposób przyznawania nagród można wykorzystać np. do określenia bazy wynagrodzenia. Jeśli pracownik wykona określoną liczbą/ilość produktu, to otrzyma za to tyle-i-tyle pieniędzy. Resztę może otrzymać zgodnie z innymi formułami, głównie z następną.
Formuła KAŻDEMU WEDŁUG JEGO ZASŁUG nakazuje wynagradzać osoby, które wyróżniły się jakimiś szczególnymi czynami. Oczywiście określenie jaki czyn jest szczególny to sprawa wysoce subiektywna, więc norma w jednym dziale lub w firmie może być niedoścignionym wzorem w innym dziale lub w innej firmie.
Podstawą dawnego feudalnego porządku była formuła KAŻDEMU WEDŁUG JEGO URODZENIA, będąca w niezgodzie z przyjmowaną współcześnie w społeczeństwach demokratycznych zasadą równości ich członków niezależnie od tego, kim są rodzice. W biznesie posiadanie dobrego nazwiska otwiera faktycznie wiele drzwi, ale znacznie częściej korzysta się ze szczególnego rodzaju tej formuły, która daje przewagę ludziom którzy ukończyli określoną uczelnię biznesową lub posiadają określone doświadczenie zawodowe. W pierwszej połowie XX wieku szefami domów towarowych zostawali często kierownicy działów z odzieżą, którzy potem dbali głównie o te działy, a ignorowali działy z AGD.
Każda z przedstawionych powyżej formuł sprawiedliwości ma swoje wady i zalety. W związku z tym kierowanie się w życiu społecznym i w zarządzaniu tylko jedną z nich często prowadzi do niesprawiedliwości. Dlatego też w praktyce przyjmuje się zazwyczaj formuły złożone, uwzględniające po części elementy różnych formuł sprawiedliwości np. baza wynagrodzenia jest oparta na włożonej pracy, bonus - na efektach, a dodatek uznaniowy na podstawie zasług. Zawsze jednak warto przedstawić ów system osobom których dotyczy. Wtedy mamy szansę na to, że współpraca będzie przebiegała bez zatargów, a my zdobędziemy reputację menedżerów uczciwych i sprawiedliwych.
Inspiracją tekstu jest książka 'Kompendium wiedzy o społeczeństwie, państwie i prawie' Marzeny Kordeli (red.) (Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011) jest dostępna w cenie ze zniżką w e-księgarni www.ksiegarnia.pwn.pl
KarieraManagera.pl
