Połowa Polaków odczuwa silny stres w pracy każdego dnia. Najbardziej zestresowane są kobiety, Zetki i osoby pracujące zdalnie. Do tego dochodzi brak wsparcia ze strony firm w zachowaniu równowagi między życiem prywatnym a zawodowym, na co skarży się co piąty pracownik. Co siódmy w ogóle nie identyfikuje się z wartościami firmy, w której pracuje. Chociaż ogólny obraz nie wygląda dramatycznie, 7 na 10 Polaków pozytywnie ocenia swój dobrostan, to szczegółowe dane ujawniają rosnące ryzyko wypalenia zawodowego wśród wielu grup pracowników.
Połowa zatrudnionych w Polsce doświadcza wysokiego poziomu stresu, a 4 na 10 nie czuje satysfakcji z obecnego miejsca pracy, tyle samo myśli o zmianie pracodawcy w ciągu najbliższych sześciu miesięcy. Co trzeci pracownik wierzy, że w tym czasie znajdzie nową pracę spełniającą jego oczekiwania. To tylko część wniosków z opublikowanego dziś raportu ManpowerGroup „Barometr Talentów 2025”, który analizuje kondycję pracowników w Polsce w oparciu o trzy kluczowe wskaźniki: wellbeing, satysfakcję z pracy oraz poczucie stabilizacji i pewności zawodowej.
Przyszłość rynku pracy rysuje się w dynamicznych barwach – błyskawiczna cyfryzacja miejsc pracy, presja na nowe umiejętności i konieczność strategicznego planowania kariery to tylko niektóre z trendów, które zdominują 2025 rok. Wnioski te płyną z opublikowanego dziś „Raportu Trendów 2025. Wynagrodzenia i rynek pracy – przyspieszenie adaptacji”, przygotowanego przez Manpower. Publikacja identyfikuje 16 kluczowych zmian, które ukształtują świat pracy z perspektywy zarówno pracowników, jak i kandydatów. Partnerem raportu jest portal pracy rocketjobs.pl.
Do 2030 roku przedstawiciele generacji Z będą stanowić 1/3 globalnego rynku pracy, jednak 40% liderów biznesowych uważa, że nie są oni odpowiednio przygotowani do pracy. Młodzi ludzie mają trudności w śmiałym wkroczeniu w życie zawodowe ze względu na pandemię czy konflikty globalne.
Mam dylemat. Ważna dla mnie osoba, jeden z menedżerów wyższego szczebla w naszej firmie, zaczyna wykorzystywać mnie do realizowania swoich celów. Dokłada mi pracy, delegując zadania należące do jego obowią zków. Chciałbym zareagować, ale obawiam się, że zaprotestowanie zmieni naszą cenną, z mojego punktu widzenia, relację. Osoba ta pełni dla mnie funkcję mentora. Możliwość przedyskutowania z nią trudnych spraw jest dla mnie wartościowa i pomaga mi w realizacji projektów.
Czy warto być asertywnym. Fot. Shutterstock Asertywność weszła do kanonu zachowań, jakie trenuje się na szkoleniach dotyczą cych zarówno rozwoju osobistego, jak i zawodowego. Szkolenia z asertywności dla konsultantów obsługi klienta czy sprzedawców stały się standardem lub wręcz obowiązkiem. Wydaje się, że powiedziano na ten temat już wszystko. Ta cenna umiejętność bywa jednak nadużywana lub rozumiana jednostronnie. Na własnym przykładzie pokażą, jak bezkrytycznie lub nieumiejętnie stosowana stała się porażką .
O asertywności zaczęło się mówić w Polsce na począ tku lat 90. Byłam wtedy jej uczona, a potem jako trener uczyłam w trakcie szkoleń z komunikowania się czy negocjacji. Z gorliwością neofity praktykowałam zachowania asertywne. Asertywnie wyrażałam swoje zdanie i asertywnie odmawiałam. I właśnie z asertywnością w tamtych latach wią że się jedna z moich największych wpadek w budowaniu relacji zawodowych.
Czy zawsze więc warto być asertywnym? Czy w imię interesu związanego z długofalową relacją
można poświęcić swoje racje?
W języku potocznym słowo asertywność używane jest głównie w kontekście umiejętności odmawiania. Komentarz: "ale asertywny(a)!" - odnosi się zazwyczaj do kogoś, kto potrafi powiedzieć NIE.
Często zapomina się, że obok umiejętności:
asertywność to też:
Zanim podejmiesz decyzję o swoim zachowaniu, zastanów się, czy i o co warto kruszyć kopię. Co ryzykujesz, a co zyskasz, odmawiając lub asertywnie wyrażając swoją opinię lub krytykując? Czy rzeczywiście tracisz, jeśli nie zareagujesz lub zachowasz się ulegle? W dzisiejszych czasach postawa odwołująca się do biblijnego nadstawiania drugiego policzka nie jest popularna. Ustępowanie, "machnięcie ręką " są traktowane jako oznaka słabości. I pewno w wielu sytuacjach tak się dzieje. Jak więc wybrać? Kiedy być asertywnym?
Wróćmy do problemu z mentorem, który zaczyna obarczać ucznia swoimi obowią zkami. Protestować czy pozwalać na dalsze dorzucanie obowią zków? Należałoby przeanalizować sytuację i odpowiedzieć sobie na następujące pytania. Dlaczego relacja z mentorem jest dla mnie ważna? Jakie korzyści przynosi mi współpraca lub rozmowa z nim? Jakie mogą być konsekwencje odmowy przejmowania zadań od niego? Co zyskują, a co tracą w wyniku ich realizowania? Jakie mogą być powody przekazywania mi tych zadań? Co się stanie, jeśli nie zrobią nic? Niech więc decyzja odnośnie zachowania będzie świadomym wyborem. Walcz o swoje, jeśli rezygnując z asertywności, będziesz czuć się źle. Bierz jednak pod uwagę nie tylko daną chwilę, ale całokształt relacji z drugą osobą.
A może warto porozmawiać otwarcie o swoim dylemacie? Powiedzieć na przykład: "Wiesz, mam poczucie, że ostatnio dokładasz mi swoich obowią zków. Trochę w duchu się buntują, bo sam jestem mocno zarobiony. Z drugiej zaś strony, bardzo cenna jest dla mnie możliwość rozmowy z tobą i uczenia się od ciebie. Cieszą się, że i ja mogę ci pomóc, choć czasem jest to pracochłonne. Nie wiem, co mamy z tym zrobić". Otwartość ma szansę sprowokować szczerą rozmowę. Dzięki temu może będziecie mogli omówić swoje interesy i ułożyć Waszą relację w sposób satysfakcjonujący dla obu stron.
Jeśli chcemy budować trwałe i dobre relacje z ludźmi, zachowując się asertywnie, bierzmy pod uwagę potrzeby drugiej strony. To kolejny, często zapominany aspekt tej umiejętności. Warto dowiedzieć się, co jest dla innych ważne. Najprościej jest zapytać na przykład: "Jaki jest powód, dla którego po raz trzeci w tym tygodniu dokładasz mi dodatkowej pracy?" lub w innej sytuacji: "Czuję się skrzywdzony twoją opinią , możesz mi wyjaśnić, co cię do niej skłoniło?" Następnie, decydując się na asertywne zachowanie, starasz się tak sformułować komunikat, aby nie urazić drugiej strony.
Tak rozumiana asertywność kładzie nacisk na budowanie relacji opartej na partnerstwie i poszanowaniu swoich granic. Dba o interesy swoje, ale też innych. Wychodzi z założenia "Ja jestem ok, ty jesteś ok" i jest pokrewna z technikami negocjacyjnymi opartymi na współpracy. Bą dź miękki dla ludzi, a twardy dla problemu.
Asertywność oznacza też uświadomienie sobie i pogodzenie się ze swoimi mocnymi i słabymi stronami. Ponieważ znamy swoją wartość w jednych obszarach, potrafimy przyznać innym wyższość w drugich. Nie walczymy z krytyką czy z odmiennym zdaniem na swój temat. Mamy świadomość tego, co chcemy osią gnąć w relacji z innymi, a równocześnie godzimy się na to, że mogą oni mieć odmienny punkt widzenia i inne interesy do uzyskania w relacji z nami. Czasami do tak pojętej asertywności trzeba jednak dorosnąć.
Oryginał ukazał się w wyd. Maj 2008 Personel i Zarzą dzanie
