Połowa Polaków odczuwa silny stres w pracy każdego dnia. Najbardziej zestresowane są kobiety, Zetki i osoby pracujące zdalnie. Do tego dochodzi brak wsparcia ze strony firm w zachowaniu równowagi między życiem prywatnym a zawodowym, na co skarży się co piąty pracownik. Co siódmy w ogóle nie identyfikuje się z wartościami firmy, w której pracuje. Chociaż ogólny obraz nie wygląda dramatycznie, 7 na 10 Polaków pozytywnie ocenia swój dobrostan, to szczegółowe dane ujawniają rosnące ryzyko wypalenia zawodowego wśród wielu grup pracowników.
Połowa zatrudnionych w Polsce doświadcza wysokiego poziomu stresu, a 4 na 10 nie czuje satysfakcji z obecnego miejsca pracy, tyle samo myśli o zmianie pracodawcy w ciągu najbliższych sześciu miesięcy. Co trzeci pracownik wierzy, że w tym czasie znajdzie nową pracę spełniającą jego oczekiwania. To tylko część wniosków z opublikowanego dziś raportu ManpowerGroup „Barometr Talentów 2025”, który analizuje kondycję pracowników w Polsce w oparciu o trzy kluczowe wskaźniki: wellbeing, satysfakcję z pracy oraz poczucie stabilizacji i pewności zawodowej.
Przyszłość rynku pracy rysuje się w dynamicznych barwach – błyskawiczna cyfryzacja miejsc pracy, presja na nowe umiejętności i konieczność strategicznego planowania kariery to tylko niektóre z trendów, które zdominują 2025 rok. Wnioski te płyną z opublikowanego dziś „Raportu Trendów 2025. Wynagrodzenia i rynek pracy – przyspieszenie adaptacji”, przygotowanego przez Manpower. Publikacja identyfikuje 16 kluczowych zmian, które ukształtują świat pracy z perspektywy zarówno pracowników, jak i kandydatów. Partnerem raportu jest portal pracy rocketjobs.pl.
Do 2030 roku przedstawiciele generacji Z będą stanowić 1/3 globalnego rynku pracy, jednak 40% liderów biznesowych uważa, że nie są oni odpowiednio przygotowani do pracy. Młodzi ludzie mają trudności w śmiałym wkroczeniu w życie zawodowe ze względu na pandemię czy konflikty globalne.
Mirosława Huflejt-Ĺukasik. Fot. Jan Kasper Silny stres atakuje go stosunkowo rzadko: np. wtedy, gdy musi współpracować z - jak to określa - "osobami nieproduktywnymi" lub zachowującymi się nie fair, zapatrzonymi tylko we własne, egoistyczne cele. Napięcie pojawia się także, gdy musi realizować zadania nie sprawiające mu przyjemności.
- Odkładam je niekiedy na później i potem trzeba się z nimi uporać pod silną presją
czasu - mówi.
Nie męczy go z kolei stres związany z nowym, dużym zadaniem czy większą
odpowiedzialnością
: lubi wyzwania.
Jan Poerksen jest świadom tego, czym jest stres. I zna metody radzenia sobie z nim, zanim urośnie, tak by wyrzą
dzić szkody. Co więcej, czasami w kryzysowych sytuacjach doradza kolegom, jak mogą
stres szybko zmniejszyć. Niedawno zresztą
Unilever Niemcy zafundował swoim menedżerom odpowiedni antystresowy trening.
O polskich odpowiednikach Jana Poerksena trudno opowiedzieć podobną historię, nawet jeśli pracują w międzynarodowej korporacji. Zapytani, jak sobie radzą ze stresem, w większości przypadków "pływają ". O ich nieznajomości rzeczy świadczy choćby prosty fakt, że za najbardziej pożądane dla siebie sytuacje uważają takie, w których stresu w ogóle nie ma.
- To nieporozumienie, stres, byle nie za duży, jest potrzebny - przestrzega Mirosława Huflejt-Łukasik z Wydziału Psychologii UW.
W najbardziej podstawowym sensie stres jest bowiem reakcją
obronną
organizmu, mobilizującą
go do walki lub ucieczki. Tym samym wyzwala energię i motywację pozwalającą
realizować zadania i pokonywać przeszkody.
Menedżerowie są szczególnie narażeni na silny uporczywy stres z powodu ponoszonej przez nich odpowiedzialności i stawianych przed nimi skomplikowanych zadań. A wreszcie - za sprawą typowej dla nich ambicji. Niestety, bardzo niewielu potrafi sobie ze stresem radzić. Psychologowie i psychoterapeuci potwierdzają potoczne obserwacje: sposobem na długi nerwowy dzień bywa w Polsce najczęściej alkohol, który owszem, rozluźnia, ale tylko na moment, po czym stres atakuje ze zdwojoną siłą .
W dodatku w Polsce często się go jeszcze wzmacnia i napędza: kolejne kawy, słodycze na poprawę nastroju, nieregularne, w pośpiechu spożywane posiłki, imprezy pod koniec tygodnia... Same w sobie te czynniki bywają nawet przyjemne, ale ich nadmiar potęguje tylko negatywne reakcje organizmu, których rezultatem jest rozkojarzenie, zmęczenie, choroba.
- Najbardziej "nakręcają " stres duże miasta, a w Polsce - przede wszystkim Warszawa - zauważa Mirosława Huflejt-Łukasik. - Tu jest szczególnie wiele bodźców zwiększających poczucie rywalizacji, wzmagających pośpiech, poczucie osamotnienia w tłumie.
Wśród menedżerów raczej wyją tkowa jest postawa prezentowana przez Dariusza Chwiejczaka, country managera polskiego oddziału Cisco Systems, który dość łatwo i całkowicie samodzielnie nauczył się z czasem nie dopuszczać do kumulacji stresu.
- Nie stosuję specjalnych technik, a w chwilach napięcia koncentruję się na tym, co się dzieje tu i teraz, i staram się to rozwiązać - mówi Dariusz Chwiejczak, który wyznaje zasadę: "Nie siedzieć na złych wiadomościach". Nie wybiega myślą naprzód ani wstecz.
A zwłaszcza - unika tzw. lęku poznawczego: nie myśli o tym, co się stanie, jeśli coś mu nie wyjdzie. Potrafi też po prostu przestawić myśli na inny tor, kiedy uzna, że tak jest dla niego zdrowiej. Jak twierdzi, udaje mu się niemal zawsze zachowywać chłodny dystans do spraw, które się wokół rozgrywają.
- Analizuję swój wpływ na nie i zastanawiam się, jak rozwiązać problem - wyjaśnia Dariusz Chwiejczak. - Jeśli ocenię, że nie mam wystarczającego wpływu na sytuację i nie rozwikłam jej tak, jak bym chciał, nie gryzę się tym, tylko zastanawiam się nad innymi możliwymi krokami. Jeżeli nie widzę żadnego rozwiązania, przestaję sobie takim problemem zaprzą tać głowę. I zauważa, że bardzo rzadko musiał rozładowywać nagromadzone napięcie, sięgając po inne stosowane w takich sytuacjach sposoby, jak np. jogging.
Dla Andrzeja Błachnio, kierują cego polskim oddziałem amerykańskiego koncernu NCH, który określa siebie jako osobę wręcz żywiołową, bieg, ruch są jednak bardzo przydatne i skuteczne przy rozładowywaniu stresu.
- Jako były sportowiec, a z wykształcenia trener siatkówki, mam to we krwi - wyjaśnia. - Kiedy wracam do domu po bardzo nerwowym dniu w pracy i napięcie mnie nie opuszcza, przebieram się w dres i biegam, wykonując przy tym ćwiczenia. Wracam spokojny i gotów do kontaktów z bliskimi. Często wtedy patrzę na swoje problemy zupełnie inaczej, z większego dystansu, co pomaga je rozwią zywać w najprostszy, najbardziej skuteczny sposób.
