Połowa Polaków odczuwa silny stres w pracy każdego dnia. Najbardziej zestresowane są kobiety, Zetki i osoby pracujące zdalnie. Do tego dochodzi brak wsparcia ze strony firm w zachowaniu równowagi między życiem prywatnym a zawodowym, na co skarży się co piąty pracownik. Co siódmy w ogóle nie identyfikuje się z wartościami firmy, w której pracuje. Chociaż ogólny obraz nie wygląda dramatycznie, 7 na 10 Polaków pozytywnie ocenia swój dobrostan, to szczegółowe dane ujawniają rosnące ryzyko wypalenia zawodowego wśród wielu grup pracowników.
Połowa zatrudnionych w Polsce doświadcza wysokiego poziomu stresu, a 4 na 10 nie czuje satysfakcji z obecnego miejsca pracy, tyle samo myśli o zmianie pracodawcy w ciągu najbliższych sześciu miesięcy. Co trzeci pracownik wierzy, że w tym czasie znajdzie nową pracę spełniającą jego oczekiwania. To tylko część wniosków z opublikowanego dziś raportu ManpowerGroup „Barometr Talentów 2025”, który analizuje kondycję pracowników w Polsce w oparciu o trzy kluczowe wskaźniki: wellbeing, satysfakcję z pracy oraz poczucie stabilizacji i pewności zawodowej.
Przyszłość rynku pracy rysuje się w dynamicznych barwach – błyskawiczna cyfryzacja miejsc pracy, presja na nowe umiejętności i konieczność strategicznego planowania kariery to tylko niektóre z trendów, które zdominują 2025 rok. Wnioski te płyną z opublikowanego dziś „Raportu Trendów 2025. Wynagrodzenia i rynek pracy – przyspieszenie adaptacji”, przygotowanego przez Manpower. Publikacja identyfikuje 16 kluczowych zmian, które ukształtują świat pracy z perspektywy zarówno pracowników, jak i kandydatów. Partnerem raportu jest portal pracy rocketjobs.pl.
Do 2030 roku przedstawiciele generacji Z będą stanowić 1/3 globalnego rynku pracy, jednak 40% liderów biznesowych uważa, że nie są oni odpowiednio przygotowani do pracy. Młodzi ludzie mają trudności w śmiałym wkroczeniu w życie zawodowe ze względu na pandemię czy konflikty globalne.
Zawód "menedżer" przestał być profesją abstrakcyjną i stał się konkretnym fachem. Jednym z dowodów jest łatwość, z którą menedżerowie nastawieni na rozwój zawodowy zmieniaja dziś nie tylko firmy, ale i branże.
Olimpiada menedżera, fot. Shutterstock W konsekwencji zdolność pokonywania szczebli kariery, rozumiana jako wiara we własne siły i chęć brania na siebie coraz większej odpowiedzialności, również stała się bardzo namacalna. Do tego angloamerykańska kultura zarzą dzania zasobami ludzkimi spowodowała, że postawa "siedź w ką cie, a znajdą cię", stała się raczej antyreceptą na sukces, przynajmniej w rzeczywistości korporacyjnej. Wiedza, znajomość języków, umiejętności analityczne czy zdolności przywódcze wydają się raczej tokenami, bez których trudno usia ść do stołu, aby rozpocząć konkurencję w dużym przedsiębiorstwie. Celowo używam słowa konkurencja, bo to de facto synonim kariery. Zdrowe współzawodnictwo wśród kadry jest źródłem wartości dodanej w firmie.
Zastanawia mnie, skąd podczas rozmowy o "dopalaczach" kariery pojawia się "work-life balance"? Nie ma powodu, dla którego sposób osią gania nadzwyczajnych wyników w pracy menedżera miałby się różnią od tego, jaki widzimy u sportowca, artysty czy polityka. O tym, czy piłkarz zagra w Lidze Mistrzów albo czy atleta pojedzie na olimpiadą, decyduje poświęcenie, jakie włożyli w zwycięstwo, oraz talent.
Praca w korporacji w tym aspekcie niewiele się różni. Odnoszą mimo to wrażenie, że większość zatrudnionych ma ogromne oczekiwania wobec firmy, natomiast nie akceptuje tego, że warunkiem powodzenia jest zmiana priorytetów w ich życiu. By odnieść menedżerski sukces, to praca musi się stać priorytetem. Istnieje powiedzenie, że każdy z nas jest awansowany do momentu osią gnięcia swojego poziomu niekompetencji. Częściowo to prawda. Z chwilą awansu stajemy przed nowymi zagadnieniami i zadaniami. Myślę, że jednym z niepotrzebnych błędów popełnianych przez menedżerów jest pragnienie, aby za wszelką cenę udowodnić sobie i światu, że nic się nie zmieniło, a już zwłaszcza sam zainteresowany. To przecież gruba pomyłka! Jedynym stałym elementem jest uznawany przez nas system wartości. Teraz my jesteśmy u steru i wierzymy, że będziemy efektywniejsi niż nasi poprzednicy. Na koniec dwa słowa o "dopalaczu", który jest dziś narzędziem niezbędnym - zdolności efektywnej komunikacji. To cecha niezwykle ważna i w pewien sposób spinająca cały wysiłek, o którym mówimy. Nie jest wrodzonym talentem. Dobrego komunikowania wystarczy się nauczyć.
