Co dziesiąty Polak nie lubi swojej pracy, a co trzeci chce ją zmienić w ciągu najbliższego roku. Nie chodzi jednak tylko o pieniądze. Ten smutny obraz mogłyby zmienić ciekawe dodatki pozapłacowe, więcej dni wolnych i większa elastyczność w zakresie czasu i miejsca pracy.
Wypalenie zawodowe to poważny problem, którego doświadczają pracownicy z każdego sektora i pokolenia na rynku pracy. Jak wynika z najnowszego raportu Hays Poland i OFF school, pomimo stosunkowo krótkiego doświadczenia zawodowego, wypalenie jest zjawiskiem powszechnym wśród młodych profesjonalistów. Aż 46 proc. osób z pokolenia Z przyznaje, że doświadczyło go już w swojej karierze. Wśród możliwych powodów eksperci wymieniają dużą presję, z jaką mierzą się młodzi.
Niepewność w globalnym handlu już dziś wpływa na rynek pracy w branży motoryzacyjnej. Aż 91% producentów przyznaje, że zmieniające się przepisy i rosnące koszty wymuszają na nich modyfikację strategii rekrutacyjnych. Jednocześnie postępująca transformacja technologiczna sprawia, że 65% firm planuje zwiększyć inwestycje w automatyzację. Mimo to aż 74% producentów samochodów ma trudności ze znalezieniem wykwalifikowanych pracowników.
Ponad połowa szefów uważa, że ich ludzie są w pełni zaangażowani, tymczasem tylko 32% pracowników to potwierdza, a 45% przyznaje się do braku motywacji – wynika z dziś opublikowanego raportu Right Management Talent Solutions „The Career Equation: What Attracts Talent Isn’t What Keeps Them”. Badanie pokazuje, że liderzy przeceniają poziom zaangażowania pracowników i nie dostrzegają prawdziwych czynników decydujących o ich lojalności. W Europie wciąż najważniejszym elementem przyciągającym talenty pozostają wynagrodzenie i benefity, ale tym, co ich najbardziej motywuje jest dopasowanie do zespołu i kultury organizacyjnej. Więcej w raporcie.
fot. shutterstock
Jest to sytuacja normalna. Może się zdarzyć każdego dnia i menedżer nie ma wtedy żadnego problemu.
Godzina 17.00. Halina cały czas pracuje. Godzina 17.30. Halina cały czas pracuje. Godzina 18.00. Halina zamyka dokumenty nad którymi pracowała i wyłą
cza komputer. Przy szafie z kurtkami spotyka swoją kierowniczkę, Teresę. Chwilę gawędzą
na niezobowią
zujące tematy, potem Halina wychodzi z firmy i jedzie do domu.
Jest to również sytuacja normalna. Zgodnie z Kodeksem Pracy dopuszczalne są
przedłużenia dobowego wymiaru czasu pracy ponad 8 godzin, pod warunkiem że zostaje zachowana tygodniowa norma 40 godzin. Dlatego też do końca tygodnia Halina ma do odebrania jedną godzinę - może przyjść później lub wyjść wcześniej.
Godzina 17.00. Halina zamyka dokumenty nad którymi pracowała i wyłą
cza komputer. Przy szafie z kurtkami spotyka swoją kierowniczkę, Teresę. Teresa rzuca Halinie wściekłe spojrzenie i każe wracać do biurka. Wywiązuje się kłótnia. Halina ciska kurtkę
przez cały pokój, ale posłusznie wraca na swoje miejsce pracy. Godzina 22.00. Halina wyłą
cza komputer i wychodzi z firmy.
Pomijając kłótnię, która wynika z nieznajomości przepisów przez Halinę, jest to sytuacja dopuszczalna w określonych warunkach.
Praca wykonana przez nią
w godzinach 17-22 jest pracą
nadliczbową
, jeśli:
1) jest związana z prowadzeniem akcji ratowniczej - w celu ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia awarii,
2) zaistnieją
szczególne potrzeby pracodawcy - są
to potrzeby przeciwstawne do zwykłych, normalnych potrzeb związanych z działalnością
gospodarczą
pracodawcy.
Jeśli więc Teresa poleciła Halinie zostać, ponieważ nastąpiła awaria systemu komputerowego i konieczne było ręczne wprowadzenie pilnych faktur do systemu, nie naruszyła prawa pracy.
Gdyby zaś system działań poprawnie, zaś konieczne było wykonanie dodatkowej pilnej pracy, to Teresa nie ma za sobą żadnego argumentu uzasadniajacego konieczność pozostania po godzinach.
Dlaczego akurat do godziny 22?
Praca w godzinach nadliczbowych ze względu na szczególne potrzeby pracodawcy jest limitowana jest w skali doby (w podstawowym systemie - 5 godzin) i w skali roku (maksymalnie do 150 godzin). Limit dobowy pracy nadliczbowej wynika z konieczności zachowania w każdej dobie 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku, a w konsekwencji możliwych jest maksymalnie 13 godzin pracy (8 godzin pracy wynikającej z rozkładu czasu pracy i 5 godzin pracy nadliczbowej). 5 godzin liczone od 17.00 daje właśnie godzinę 22.00.
więcej przydatnych informacji o tym co wolno pracodawcy, a co wolno pracownikowi, znajdziesz w ksią
żce 'Prawo pracy. 4 wydanie 2011' Andrzeja Patulskiego (red.) (Wydawnictwo C.H. Beck, 2010) jest dostępna w cenie ze zniżką
w e-księgarni www.ksiegarnia.beck.pl
